Rainbow

Gisteren heb ik toch mijn muziek maar aangepast, want vond het toch wel gepast om ook Jimmy Bain even de revue te laten passeren. Was het eerst David Bowie, iemand waar ik weinig mee had qua zijn muziek, al moet ik toegeven dat het nummer Lazarus van zijn laatste cd wel erg emotioneel is, maar misschien komt dat mede door zijn dood. Het is net of hij zijn fans op deze manier liet weten dat het einde nabij was. Trouwens in het Groninger Museum is momenteel een expositie omtrent David Bowie, niet geweest maar mensen die wel zijn geweest zijn laaiend enthousiast. Een aanrader dus om eens naar Groningen te komen.

Wat mij veel meer aangreep was de dood van Glenn Frey, the Eagles was mijn jeugd en maken daar nog steeds deel vanuit. Hun muziek is voor mij tijdloos. Maar afgelopen maandag las ik ergens een klein onopvallend berichtje dat Jimmy Bain overleden is. Nu zullen de meesten zeggen “Wie? “.

Jimmy Bain, voor mij de gitarist van Rainbow, een band waar ik als 16 jarige helemaal gek van was.
Later ben ik hem volledig uit het oog verloren en hun muziekstijl sprak mij ook minder aan. Maar nu ik las dat hij overleden was, kon ik het toch niet laten om Spotify knetterhard aan te zetten en de nummers van Rainbow nogmaals te beluisteren. Wouw, dit is toch wel erg mooi. Even voel ik me weer het schoolmeisje, geniet weer bij “Kemper” van heerlijke rock, stiekum naar Padje in Veendam en dit als tegenhanger van het met vriendinnen gaan naar de disco. Daar werd dit soort muziek niet gedraaid en moest ik het doen met meer toegankelijke rock van Status Quo, Meat Loaf en disco muziek. Dat laatste was totaal niet aan mij besteed.

Vandaar mijn opmerkelijke muziek keuze voor deze week, Jimmy Bain, nog maar 68 jaar en ook veel te jong overleden.