Theezakjestijd

Na maanden bijna niets te hebben gedaan aan mijn verzameling omdat mij de lol en interesse ontbrak, zit ik nu weer eens in een periode dat het gewoon leuk is om wat te doen. Ondertussen zijn er al weer vele theezakjes op LastDodo gezet en heb ik afgelopen zaterdag voor de 2de keer in korte tijd weer een beurs bezocht. Nu was het de beurt aan de grootste beurs van ons in land in Maartensdijk, het paradepaardje van Marjoke. Een internationale beurs met verzamelaars uit meerdere landen, deze keer uit Noorwegen, België en Tsjechië. Zo groot dat ik nog niet met de helft heb kunnen ruilen. Nu waren er een aantal personen welke ook in Zaandam waren geweest en waar ik dus niet mee hoef te ruilen maar zelfs dan heb ik nog een hele groep mensen niet gesproken en geruild. Maar dat maakt niet uit, met de mensen met wie ik wel heb kunnen ruilen heb ik ook tot zeer grote tevredenheid fantastisch kunnen ruilen.

Wat komt er dan op zo’n dag voorbij, het varieert van prachtige exemplaren tot de meest saaie zakjes die je je maar kunt voorstellen. Het ruilen is natuurlijk altijd leuk maar het bijkletsen met de mensen is minstens zo leuk. Vaak zijn er mensen die je soms jaren niet spreekt omdat je niet op dezelfde beurs komt of die je hooguit één keer paar jaar spreekt. Alleen daarvoor zou je al naar een beurs gaan. Wat tevens wel fijn is aan deze beurs, er is altijd een verloting met uiteraard thee gerelateerde prijsjes. Grappig is dan weer dat ik gelijk aan het begin van de beurs een theezakje ruil die ik al tijden zoek, ik blij. Wat win ik dus bij de verloting? Een pakket theezakje met daarin hetzelfde zakje. Zo heb je er geen een, zo heb je er twee. De andere gaat dus weer in de ruil map om via internet te ruilen.

Ga ik normaal met José naar een beurs, nu was ik alleen om meerdere redenen. Ik weet nooit hoe ik me voel en wil dan geen verplichting, wanneer ik me niet zo goed had gevoeld, dan had ik gewoon thuis kunnen blijven. Tsja en dan was er nog die andere reden, samen gaan betekent laat thuis want we gaan ergens nog napraten en eten. Nu dus niet want er was een andere hobby die ook op me zat te wachten. De sprintrace in Qatar. Zou onze Max het hem weer gaan flikken?

De zakjes die ik laat zien zijn denk ik wel de mooiste die ik op deze dag heb kunnen ruilen. De meest saaie zal ik misschien later nog wel eens showen. Of niet!