Mijn liefde voor muziek heb ik denk ik wel te danken aan mijn ouders en misschien voornamelijk mijn vader. Hij was van de zeemansmuziek, de liederen van Freddy Quin hoor ik in gedachten nog steeds. Dat hij ook gecharmeerd was van Nederlandstalig kan ik me eigenlijk niet herinneren, weet wel dat hij een afkeer had van André Hazes, vond ie maar een vies mannetje, Ramses Shaffy daar begreep hij niets van, nee dan toch liever de Havenzangers. Maar daar werden geen lp’s en cassetebandjes van gekocht.
Voor hem was er maar één zanger die het Nederlandse lied mooi kon brengen en dan eigenlijk ook maar één nummer. Vader Abraham en “Het Kleine Café aan de Haven”.
Over andere nummers van Pierre heb ik hem nooit gehoord, maar dat cafeetje kan ik gewoon van A tot Z meezingen. Dus eigenlijk kan ik gewoon zeggen, een icoon uit mijn jeugd is overleden.
“Bedankt Lieve Ouders” dat jullie mij de liefde voor muziek hebben bijgebracht.
Afbeelding van David Mark via Pixabay
