Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Helaas moet ik bekennen dat er het afgelopen jaar dagen waren dat ik niet kon lachen. Nog steeds speelt angst op sommige locaties de overhand en er valt daardoor ook weinig te lachen. Ook kan ik met al mijn vrienden niet evengoed lachen, met de hebben serieuze gespreken de overhand met een ander is het alleen maar lol. Zo liep ik enige dagen terug op de beurs Tuin&Sfeer en hebben we ontzettend kunnen lachen om van alles en nog wat.
Gisteravond was ik naar de bioscoop naar “de Beentjes van Sint Hildegard”. Volledig in het Twents en wat was dat lachen. Nou lijkt het Twents als Saksische taal heel veel op het Gronings, dus tamelijk makkelijk te verstaan. Maar er was ook een ondertiteling en alleen daarom kon je al lachen. hoe sommige zinnen vertaald werden. Ik zal er niet teveel over zeggen, maar wil wel kwijt dat deze film een aanrader is voor iemand die eens even wil genieten van droge humor, geweldige situaties en daar heerlijk om kan en durft te lachen. Het instituut huwelijk wordt aardig op de hak genomen.
Woensdagavond de zaal zit bijna vol om 6 uur, de film van 9 uur is ook weer volle bak. Hieruit blijkt dat we ondanks alle ellende in de wereld toch met regelmaat even uit ons dak willen gaan en willen schateren van de lach. Herman Finkers in optima forma.
