Eindelijk schaft men iets af

Zaterdagmorgen, ik ga naar de markt, sla bijna geen week over. Ik koop er mijn groente en fruit, kaas, broodjes, soms nootjes, verse vleeswaren en zo nu en dan vis. 
Heerlijk, even in de buitenlucht, goed begin van het weekend, vooral als ik mijn vijfdaagse heb gehad en ik amper buiten heb kunnen zijn.
Omdat je er vaak komt, ken je de verkopers ook bijna allemaal, even lekker ouwehoeren met de groenteman. Hij vraagt zich al jaren af waarom ik altijd 2 komkommers wil en één dikke prei. Volgens hem kan ik beter overstag gaan en hem nemen. De bakker en zijn meisjes ken ik ook al jaren en weten ook precies wat ik wil. Kaas is een ander verhaal, de kaasboer die er sinds jaar en dag stond, zelfs zijn vader stond ooit op deze markt, is er sinds enige tijd niet meer. David zijn zaak ik failliet gegaan maar ik mis hem in zijn kaas nog wekelijks. Eén week hebben we zonder kaasboer gezeten, maar toen was er al een andere. Prima kaas, maar geen David. Stug volkje ergens uit Friesland en zie hun niet jaren en jaren blijven op de markt. Ik mis het joviale aan hun, dat wat juist de markt zo leuk en gezellig maakt.

Maar op 1 januari gaat er iets veranderen, positief veranderen. Ik hoef niet tig keer te zeggen dat ik geen plastic tasje wil. Nee de plastic tasjes mogen niet meer gratis uitgedeeld worden. Geen 2 tasjes bij de groenteboer, één bij de bakker, één voor kaas, doe er nog maar één om de vis, ach vooruit de pinda’s verpakt in plastic kunnen ook nog wel in een tasje. Nee niemand zal mij nog vragen, vanaf nu zal iedereen gewoon weer voorzien van een tas gaan winkelen. Mooi zo, want ik wil geen plastic tasjes en het zal voor velen even wennen zijn, maar echt, we hebben ze niet nodig. Allemaal onnodige vervuiling van het milieu. Lang leve de echte boodschappen tas!