KLIMAAT, het woord waar we dagelijks mee om de oren worden gegooid. Bosbranden door opwarming van de aarde in Griekenland en Turkije. Extreme hitte in Canada, grote stukken ijs breken af op de Zuidpool en dichterbij huis staan huizen onderwater in Duitsland en ons eigen Limburg. We kunnen hier lang en uitgebreid over praten maar er is maar een schuldige en dat is het grootste monster wat er op deze planeet rondloopt “DE MENS”. Zolang wij nog massaal in vliegtuigen stappen, met 1 persoon per auto netjes achter elkaar aanrijden richting de stad om te werken, kopen bij plastic specialisten als Action, te beroerd zijn om een boodschappentas te dragen maar liever een plastic tasje kopen, we onze ogen sluiten voor de plastic soep in de oceanen en zo kan ik nog wel een tijd doorgaan met alle dingen te benoemen waar wij als mens schuldig aan zijn.
Maar de natuur raakt door het opwarming van de aarde van slag en heel dichtbij huis is de natuur ook van slag. Het is vandaag 12 augustus 2021 en in mijn woonkamer bloeit de amarylis. De bollen staan na de bloei in december bij mij op een vorstvrije plek en gaan daarna in mijn mini-kasje. Wat schetst mijn verbazing dat ik na het water geven van wat fuchsia stekken er ineens iets vreemds tussen zie staan. Vanuit de benedenverdieping was daar de knop van een amarylis. Dit kan helemaal niet en toch is het waar, de afgedankte bol van Antje heeft een dikke knop. Afgelopen winter kreeg ik hem niet in bloei maar nu mag hij naar hartelust shinen in mijn kamer. Het wintergevoel begint hier wel heel erg vroeg.
Kleine update, een Amarylis en zomer gaat dus niet samen. De bloem was binnen 1 week reeds vergaan tot een zielig uitgebloeid iets.