Mijn interesse in alles rondom de Tweede Wereldoorlog heb ik van geen vreemde. Het is me met de paplepel ingebracht door mijn ouders. Zowel mijn vader als moeder hadden vele verhalen. Schrijnende verhalen, waarbij ik denk ” hoe was het mogelijk”. Maar ook mooie verhalen waarbij ze elkaar in deze donkere jaren leerden kennen bij Keessie Prins. Ooit was dat een kroegje waar gedanst werd. Daar werd dat jonge wichie uit Zuidbroek verliefd op een branieschopper uit Egmond. Ach dat zijn toch de mooie verhalen. In gedachten neem ik hun dan mee tijdens mijn 5 mei 2025.
Gisteren was het 80 jaar geleden dat deze verschrikkelijke oorlog werd beëindigd, een oorlog waar we de meest gruwelijkheden pas na de oorlog hoorden. Toen overlevenden terugkeerden uit de kampen, daar waar ze gezien en gehoord hadden wat er gebeurde.
Gisteren was het een dag van vrijheid in Nederland, maar ook nu is vrijheid alleen maar een woord, een woord die elk moment ook wel een andere betekenis kan krijgen. En toch moeten we vieren dat we al 80 jaar in vrijheid leven en hopelijk nog vele jaren langer.
Gisteren was de dag dat ik op pad ging om tientallen legervoertuigen te zien die deelnamen aan een bevrijdingstoer door het noorden van de provincie. Wat prachtig om te zien. Voor mij vele malen mooier dan op een braderie (in eigen dorp), een optocht die eigenlijk het woord optocht niet verdient in naburig dorp, muziekfestijn in een groter dorp of het grote bevrijdingsfestival in Groningen. Vraag me dan steeds af of de bezoekers van dit soort evenementen wel weet waarom er feest is.
Nee voor mij past dit niet bij deze dag, moet het veel meer een combinatie zijn van feest maar ook met uitleg over de Tweede Wereldoorlog. En dat heb ik dus gedaan, in de ochtend naar Warffum voor de bevrijdingstoer en in de middag werken tijdens de laatste dag van de expositie in Holte. Heerlijk druk, afsluiten met een bevrijdingsmaaltijd en gezellig samen zijn met de inwoners van Holte waar wij als Noord Nederlands Bevrijdingsmuseum meer dan welkom waren.
