Het oranje gevoel stijgt naar grote hoogte

Wat een waardeloze wedstrijd, na een drukke dag zat ik dus helemaal klaar voor een avondje voetbal. Lekker op de bank hangen en genieten. Nou vergeet het maar, ik kon mijn ogen amper open houden tijdens de eerste helft en na het Turkse doelpunt was ik er wel klaar mee. Ik ga de tweede helft wel op bed kijken met het risico dat ik in slaap zou vallen.
Maar ik ben dus gelukkig niet in slaap gevallen en na het eerste oranje doelpunt steeg de spanning per minuut. Na het tweede doelpunt kon het mij niet snel genoeg naar het einde gaan.

Nu op naar de wedstrijd tegen de Engelsen, woensdagavond dus weer een leuke avond voor de boeg. Zou het dan een herhaling van 1988 kunnen worden? Vandaag maar eens op zolder gekeken of daar nog ergens een plakboek ligt. Want toen was er ook al voetballiefde en zat ik op de tribune in München bij de finale tussen Nederland en de Sovjet Unie.